Πανευρωπαϊκοί αγώνες

Verviers, Belgium

Πρακτικόν #271 ΔΣ ΕΑΑ 4/4/75

Ο jkon με το tony, και ο πίνακας αποτελεσμάτων της F2A και F2B

αρχείο jkon

Αθλητική Αεροπορία τεύχος 7ο, Σεπτ-Οκτ/1975

Η αποστολή της Εθνικής Αερολέσχης της Ελλάδος δια την συμμετοχήν εις τους Πανευρωπαϊκούς αγώνες δεσμίων αερομοντέλων εις Verviers Βελγίου 9/7-14/7

- Ελληνικές Επιτυχίες -

- Αρχηγός αποστολής ο κ. Ιωάννης Κωνσταντακάτος

- Συμμετέχοντες ο κ Ιωάννης Κωνσταντακάτος στην κατηγορία F2B (ακροβατικά),  ο κ. Κωνσταντίνος Κόλλιας και ο κ. Μιχαήλ Λάμπρου στην κατηγορία F2A (ταχύτητος).

Η αποστολή ανεχώρησε τμηματικά, ήτοι το Σάββατον 5/7 οδικώς οι κ.κ. Κ. Κόλλιας και Μ. Λάμπρου, την δε Τρίτην 8/7 αεροπορικώς ο κ. Ιωάν. Κωνσταντακάτος. Οι ως άνω αθληταί συναντήθησαν εις τον χώρον των ασκήσεων το απόγευμα της Τρίτης 8/7 και ήρχισαν εξασκούμενοι. Την 9/7 (Τετάρτη) εγένετο η υποδοχή των αθλητών.

Συμμετείχαν 15 Κράτη : Ελλάς, Σοβιετική Ενωσις, Φιλανδία, Ιταλία, Δανία, Δυτ. Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία, Ισπανία, Βέλγιον, Βουλγαρία, Γαλλία, Μεγ. Βρεταννία, Σουηδία και Ελβετία. Σύνολον αθλητών 117. Σύνολον συμμετεχόντων περίπου 200.

Την Πέμπτη 10/7 εγένετο ο έλεγχος των διαστάσεων και προδιαγραφών των μοντέλων, ενώ ταυτοχρόνως διενεργείτο και προπόνησις βάσει επισήμου ωραρίου. Δια κάθε χώρα αναλογούσαν 30' ανά κατηγορία. Το απόγευμα της αυτής ημέρας εγένετο η επίσημος υποδοχή των αθλητώνα υπό του Δημάρχου της πόλεως. Προς τούτο οι αποστολές παρήλασαν εν πομπή, συνοδεία μπάντας και ομίλου λαϊκών χορευτών από του καταυλισμού μέχρις του Δημαρχείου, ενδιαμέσως δε κατετέθη στέφανος εις το μνημείον των πεσόντων της πόλεως.

Το βράδυ της  Κυριακής εγένετο η καθιερωμένη αποχαιρετιστήριος εορτή όπου χαρακτηριστικά αναφέρω τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα όλων των παρευρισκομένων όταν ο Γενικός Γραμματεύς της Αερολέσχης Βελγίου εκάλεσε την Ελλάδα δια να παραλάβη το αναμνηστικό μετάλλιο. Εις τας αερολέσχας Βελγίου (Εθνική και τοπική) επεδόθησαν αναμηστικά δώρα με αρχαίες Ελληνικές παραστάσεις.

ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ

Στην κατηγορία δεσμίων ταχύτητος, η βόμβα έπεσε από την πρώτη ημέρα. Ο Rumpel Δυτ. Γερμανία, έπιασε 255 χλμ./ώρα και ετέθη επικεφαλής. Οι κυριώτεροι αντίπαλοί του οι Ιταλοί, μας εξομολογήθηκαν ότι εάν δεν τον ξεπεράσουν θα τα ακούσουν από τους αδελφούς Rossi που τους εφοδιάζουν με τους ομώνυμους κινητήρες, όπερ και συνέβη. Παρ' όλα αυτά η Ιταλική ομάδα επήρε το χρυσό μετάλλιο στην ομαδική βαθμολογία.

Οι αερομαχίες συγκεντρώνουν πάντα πολλούς θεατές που με υπομονή περιμένουν να δουν κάποιο "τρακάρισμα" και η υπομονή τους εφέτος αμείφθηκε πολλές φορές. Επί πλέον παρηκολούθησαν μία καταπληκτική πτήσι ενός "μισού" αεροπλάνου (του οποίου κόπηκε η μία πτέρυγα ) και μία απώλεια προς τον ουρανό όταν σε κάποιο μοντέλο κόπηκαν τα σύρματα οδηγήσεώς του.

Τελικά το κύπελλο το πήρε ο Εγγλέζος Evans, που πέταγε πολύ ήρεμα αλλά και καταπληκτικά συγχρόνως, με το ένα χέρι στην τσέπη.

Στα ακροβατικά νικητής ο Compostella (Ιταλία) μετά από πολλά χρόνια αγώνων. Ο δεύτερος Billon (Γαλλία) ίσως νικούσε εφέτος εάν δεν είχε σπάσει το καλό του μοντέλο δύο εβδομάδες πριν από τους αγώνες.

Τελευταίος έγινε ο τελικός των δεσμίων ομαδικής ταχύτητας.

Είχαν προκριθεί ομάδες από την Σοβ. Ενωση, την Δανία και την Σουηδία. Νικήτρια η Δανέζικη λόγω αποκλεισμού των άλλων δύο. Συγκεκριμένα σε έναν ανεφοδιασμό του Σουηδικού μοντέλου, λόγω κακού χειρισμού του βοηθού -μηχανικού, αυτό εμπήκε πολύ μέσα στον κύκλο και ως γνωστόν δεν επιτρέπεται η είσοδος του μηχανικού μέσα από την εξωτερική γραμμή.

Οι Σοβιετικοί άτυχοι αυτή την φορά, προσγείωσαν κάπως βαρειά το μοντέλο τους με αποτέλεσμα να αποσπασθή ένα μικρό τμήμα του εξωτερικού ακροπτερυγίου και σύμφωνα με τους κανονισμούς ακυρώθησαν.

ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Εις την κατηγορία των ακροβτικών F2B θα παραμείνη το πρόβλημα της υποκειμενικής κρίσεως των κριτών, οι οποίοι επηρεάζονται από διαφόρους παράγοντες και δεν είναι δυνατόν να τηρήσουν τα ίδια κριτήρια από την αρχή της πρώτης ημέρας έως το τέλος της τρίτης. Η βαθμολογία γίνεται συγκριτικά. Ετσι βρίσκονται σε μειονεκτική θέσι οι μέτριοι αθλητές όταν αγωνίζονται αμέσως μετά από έναν καλό αθλητή και σε πλεονεκτική οι καλοί αθλητές όταν αγωνίζονται μετά από ένα μέτριο. Τοιουτοτρόπως η λογική μεταξύ δύο τοιούτων αθλητών υπερβάλλεται.

Παρ' όλο ότι ο Ι. Κωνσταντακάτος εκληρώθη αμέσως μετά τον Σοβιετικό Eskin, που τελικά κατετάγη 4ος, έλαβε 2.161 βαθμούς ήτοι κατά 250 βαθμούς καλύτερα από την τελευταία εμφάνιση το 1972 και κατέλαβε την 23η θέσι.

Η επιτυχία αυτή δεν είναι άσχετη με το γεγονός ότι είχαμε μία μακρά συζήτησι με έναν από τους κριτές ο οποίος κατόπιν παρακλήσεώς μας ανέλυσε πολλά από τα μυστικά της ακροβασίας που μέχρις εκείνης της στιγμής μας ήταν άγνωστα.

Κυριώτερος όμως παράγων επιτυχίας στην κατηγορία αυτή ειναι η καθημερινή εξασκησις, ΟΙ δάφοροι μαιτρ, του αθλήματος αθλούνται καθημερινά (4-5πτη΄σεις), το δίμηνο δε πριν από τους επισήμους αγώνες συμπληρώνουν καθημερινά 15-20 πτήσεις. Παράλληλα, συμμετέχουνεις πλείσας όσας διεθνεις διοργανώσεις.

Στην χώρα μας οι ενδιαφερόμενοι δεν ξεπερνούν τις 20-25 πτήσεις ετησίως, εφέτος δε κατ' εξαίρεσιν ο Ι. Κωνσταντακάτος συμπλήρωσε 120 πτήσεις.

Στην κατηγορία ταχύτητος F2A η κατάταξις είναι δικαία μεν εφ' όσον τον λόγο έχει το χρονόμετρο, άδικη όμως εφ' όσον η απο΄κτησις  ενός καλού κινητήρα, είνααι θέμα καθαρά οικονομικό.

Τα φαβορί της Ευρώπης είναι οι Ιταλοί και οι Γερμανοί Οι πρώτοι εφωδιάζονται με κινητήρες δωρεάν α' ευθείας από το εργοστάσιο οι δε δεύτεροι αγοράζουν μαζικά κινητήρες για να διαλέξουν έναν - δύο καλούς τους οποίους επί πλέον τροποποιούν προς το καλλίτερο. Τιμή εκάστου άνευ δασμών 4.000 δρχ. (Απαντες οι συμμετασχόντες εχρησιμοποίησαν κινητήρες του ίδίου Ιταλικού εργοστασίου Rossi.)

Η Ελληνική ομάς εφωδιασμένη με κοινούς κινητήρες (κατασκευής 1970) επέτυχςε να καταλάβη την 9ην (Κ. Κόλλιας) και την 16ην θέσι (Μ. Λάμπρου). Ηταν φανερό ότι ο κινητήρας του Κόλλια που είχε πιάσει 225 χλμ/ώρα στην προπόνησι θα μπορούσε να επαναλάβη την ίδια ταχυτητα και σε επίσημη πτήσι, εάν είχε ακόμα δύο λεπτά στην διάθεσί του, την τρίτη ημέρα (καλύτερες συνθήκες) ώστε να προλάαβη να αλλάξη πυροκεφαλή και μίγμα και να επιχειρήσει μία ακόμη πτήσι. Ετσι χάθηκε η 6η θέσις.

Ανεξαρτήτως τούτου, ο χρόνος 219 χλμ/ώρα με τις νέες και ιεσχύουσες προδιαγραφές ισοδυναμεί με 229 χλμ/ώρα με τις προδιαγραφές του 1970. Υπευνθμίζομεν ότι το 1970 η ταχύτητα αυτή είχε χαρίσει την τρίτη θέσι σε έναν  Βρεταννό στους Παγκόσμιους αγώνες.

Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ενώ οι ξένοι έχουν την δυνατότητα να αξιοποιούν αμέσως κάθε τι νέο που εμφαίζεται στην αγορά, οι Ελληνες χρειάζονται περισσότερο ημερολογιακό χρόνο.

Η Ελληνική δυάς στην κατηγορία ταχύτητος κατετάχθη 5η, επιτυχία η οποία εχαιρετήσθη από όλους. Σημειωτέον ότι εάν είχαμε έναν ακόμη αθλητή με 215 χλμ ώρα, θα κατα3+λαμβάναμε την 3ην θέσι.

Γιατί δεν είχαμε; Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι ο Γερμανός Lenzen σε 100 πτήσεις προπονήσεως κατέστρεψε 100 πυροκεφαλές (τιμή εκάστης δια τους Ελληνες άνευ δασμών 65 δρχ) και 60 έλικες (τιμή 60 δρχ και 2-3 ώρες επεξεργασίας εκάστη). Αυτά τα δεδομένα μας κάνουν να είμαστε υπερήφανοι για την επιτυχία της ομάδος μας.

Σημείωσις: Η "Αθλητική Αεροπορία" χαιρετίζει με ενθουσιασμό την Ελληνική αυτή επιτυχία, κυρίως στην κατηγορία ταχύτητος, όπου η Ελλάς με δύο αθλητάς κατετάγη 5η, επικρατήσασα προηγμένων κρατών όπως το Βέλγιο, Δανία, Σουηδία και Ολλανδία, και εις την ατομικήν που ο Κώστας Κόλλιας κατετάγη 9ος επί 19 συμμετεχόντων. Επίσης αξιοσημείωτος είναι η θέσις του Ι. Κωνσταντακάτου εις τα ακροβατικά.

Ο jkon θυμάται:

Το πρώτο σκέλος του ταξειδίου:

Ενας "φίλος" μου πρότεινε να με πάει αυτός με την Mercedes στους αγώνες, γιατί ούτως ή άλλως θα πήγαινε για business στη Γερμανία, στον προμηθευτή του που ήταν κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο.

- Ξέρεις, όμως εγώ θα ξανακάνω το ίδιο ταξίδι και 20 μέρες νωρίτερα. Δεν μου δίνεις από τώρα τα μοντέλα να πάμε μετά πιό άνετα; Θα τα αφήσω στον αντιπρόσωπό μου στη Γερμανία, και αυτός θα τα πάει στον αντιπρόσωπο στο Βέλγιο που είναι στην ίδια πόλη που γίνονται οι αγώνες.

- Σίγουρα θα κάνεις δύο φορές το ίδιο ταξίδι με αυτοκίνητο μέσα στον μήνα; - Ναι ήταν η απάντηση.  

Ηταν εποχή πτυχιακών εξετάσεων, και ήξερα ότι δεν μπορώ να κάνω προπόνηση από τα μέσα Ιουνίου, και με την εμπειρία ότι δεν υπήρχε μεγάλο κουτί μεταφοράς για δύο μοντέλα (το ένα δεν έλυνε σε δύο κομμάτια), είπα ΟΚ.

Ο Κώστας με τον Μιχάλη θα πήγαιναν οδικώς, αλλά δεν χωρούσα στο Fiat και εγώ και δύο μοντέλα για ένα τόσο μεγάλο ταξίδι.

Ολοι οι φίλοι μου έλεγαν ότι θα χαλάσει η δουλειά, και το ίδιο σκεφτόμουνα και εγώ από μέσα μου. Πράγματι, επιστρέφει ο φίλος από το πρώτο ταξίδι και μου λέει: Τα μοντέλα σου τα άφησα στον συνεργάτη μου στην Γερμανία, αλλά εγώ δεν θα πάω δεύτερο ταξίδι όπως είχα πει.

Αν και είχα στα χέρια μου εγκαίρως εισητήριο Free, και για τα δύο σκέλη, αγόρασα κανονικό εισητήριο της Sabena για το πρώτο σκέλος, για να είμαι σίγουρος ότι θα βρεθώ εκεί στην ώρα μου.

Φθάνω στην Vervier, και διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι τα μοντέλα μου είναι στα χέρια ενός φίλου Βέλγου αερομοντελιστή. Ευτυχώς που τον είχα πάρει τηλέφωνο δύο εβδομάδες νωρίτερα.

Το πρώτο βράδυ ξεσπάει ισχυρή καταιγίδα, που σχεδόν ξήλωσε όλες τις τέντες στο σημείο του αγώνα. Τις ξαναστήσανε, αλλά κάποιος σωλήνας δεν ήταν καλά στη θέση του και έπεσε σπάζοντας το stabilizer από το Supermaster, που είχα για πρώτο μοντέλο. Ετσι πέταξε με το δεύτερο, το Tony με ST46, αλλά δεν ήταν τριμαρισμένο καλά.

Η επιστροφή

Τελειώνουν οι αγώνες, και μου λέει ο Κώστας:

- Θα σε πάμε στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών με το Fiat, αλλά θέλουμε να μας δώσεις όλο το συνάλλαγμα που σου περισσεύει γιατί θα γυρίσουμε μία-δύο ημέρες ακόμα στην Ευρώπη.

- Εντάξει, αλλά δεν θα φύγετε από το αεροδρόμιο, αν δεν δείτε ότι απογειώθηκε το αεροπλάνο μου, και δεν έχω μείνει στο αεροδρόμιο. (Να επαναλάβω ότι με το free εισητήριο δεν μπορούσα να κλείσω θέση, έπρεπε να περιμένω έως το τελευταίο λεπτό για να μπω αν τελικά υπήρχε κενή θέση).

Υπάρχει θέση, δίνω τα μοντέλα σαν αποσκευές, με ελάχιστο σφουγγάρι γύρω τους, κάνοντας τον σταυρό μου να τα βάλουν επάνω-επάνω. Επειδή είχα μείνει τελευταίος, τα πήραν οι μεταφορείς αγκαλιά και το Boeing 727 της ΟΑ απογειώνεται για τον ενδιάμεσο σταθμό Γενεύη.

Στην Γενεύη, όπως περιμένουμε μέσα στο αεροπλάνο για να μπούν μερικοί ακόμα επιβάτες, ακούγεται από τα μεγάφωνα του αεροπλάνου, στην Αγγλική γλώσσα:

- Οσοι έχουν εισητήρια free να έρθουν μπροστά στον κυβερνήτη. Πάμε 5 άτομα μπροστά, και ένας ντόπιος από το εκεί γραφείο της ΟΑ μου εξηγεί ότι είμαστε 5 στο αεροπλάνο με free εισητήρια, και πρέπει να κατεβάσουν έναν από τους 5 για να χωρέσει ένας επιβάτης με κανονικό πληρωμένο εισητήριο.

- Who gave you the ticket? ... με ρωτάει. - The Greek Goverment ! ...του απαντάω.

Το ότι είχα free εισητήριο χωρίς να είμαι υπάλληλος της ΟΑ ή συγγενής υπαλλήλου, μαζί με το νεαρόν της ηλικίας μου, τον έκανε να υποθέσει ότι θα μου το είχε δώσει κάποιος γνωστός σε μένα Υπουργός, οπότε απεφάσισε ότι θα ήταν λιγότερο επώδυνο για την καριέρα του να κατεβάσει έναν από τους άλλους που ήταν υπάλληλος της ΟΑ. Για σκεφθείτε να έμενα στην Γενεύη χωρίς χρήματα, με δύο μοντέλα και μία βαλίτσα, χωρίς να ξέρω πότε θα βρω θέση επιστροφής;

Τελικά αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν να επιστρέψουν τα μοντέλα χωρίς ζημιά, και έτσι έγινε.